Levenstoegang is levenstoegang. Dat houdt dus in dat als de kosten voor levenstoegang collectief stijgen de hoogte van het bedrag dat eenieder nodig heeft voor levenstoegang, fysiek in leven zijn, ook dient te stijgen.
Maar weet je wat: het bedrag dat je nodig hebt ten behoeve van levenstoegang wordt steeds kunstmatig verhoogd. Dat is nou precies wat ik de hele tijd aan het zeggen ben ;-).
Sommigen brengen dan het ‘goede’ nieuws dat rente de oorzaak is van de huidige crisis. Wat voor een deel zou kunnen kloppen: ik bedoel haal rente uit geld en er ontstaat meer financiële bestedingsruimte met name voor hen die schulden in de vorm van leningen/hypotheken aan gegaan zijn.
Maar dat gaat nog steeds allemaal niet over elkaar toegang tot leven bieden. Terwijl dat er al is: toegang tot leven is er al. Dat het in beslag genomen is en op welke manier… Ja, dat schrijf ik ook steeds 😉
Degene die in de Levenscirkel staan, kiezen ervoor elkáár levenstoegang te bieden. Kun je niets bieden omdat je niks te bieden hebt, gewoon omdat je zelf nauwelijks levenstoegang hebt, dan sta je toch in de Levenscirkel en bied je 0,0.
Al het geld is er al. Het gaat echter niet naar de mens ten behoeve van levenstoegang, het gaat naar de banken. En wat de banken er mee doen dat weten we nu wel. Het is de keuze van de (r)overheden (en dieper nog het Vaticaan en hun trinity: het Vaticaan, City of London, Washington DC, en Europa’s hoofd Maffiastaat Suisse, Zwitserland…) om het toegangsgeld niet naar de mensen te laten stromen, maar naar de banken. Met alle effecten van dien.
Hoewel levenstoegang er al is, dat is het leven zelf namelijk, heeft niemand op dit moment levenstoegang. Stop maar eens met werken, dan blijft er niets over aan levenstoegang.
Het enige wat de omdraaiing brengt, is samen leven vanuit gezámenlijke levenstoegang.
Onze natuurlijke ontspannen manier van samen leven. Dát is wat we allemaal NODIG hebben.
In de Levenscirkel staan mensen die de toegang tot het leven in gedeelde staat laten. De rest blijft er moedwillig buiten staan.
Iedereen die in de structuren en instituten werkt, die het huidige belastende samen leven in stand houden, hebben hun inkomen volledig te danken aan het feit dat het samen leven geen levenstoegang heeft. Zij danken hun zekerheid dus volledig aan andermans kunstmatig gecreëerde levens-on-zekerheid.
Vanuit gezamenlijke levenstoegang gaat dit alles oplossen.