Tagarchief: keuze

‘Basisinkomen’ en politiek (5)

Een politica vertelt mij dat ze ‘hier’ (op aarde) is met een doel: het wakker schudden van mensen en bewust maken. Zij gelooft dat de enige manier om iets te veranderen de geleidelijkheid is, omdat het anders niet gehoord en verstaan wordt en mensen in het verzet gaat. Haar mening is dat radicaal een systeem veranderen niet werkt. Ze legt me uit hoe ze tot die overtuiging gekomen is en vertelt o.a. dat ze jarenlang in een mannen-omgeving gewerkt heeft met mannen die vrouwen niet begrijpen. Ze vertelt dat ze er in getraind is controversiële onderwerpen onder de aandacht te brengen en dat daar haar taak ligt.

‘Het basisinkomen is zo’n onderwerp waar ik mij voor inzet’ vertelt ze. Ze vindt het jammer dat ik ten aanzien van het ‘basisinkomen’ zo nadrukkelijk mijn eigen inzichten naar voren breng die vanuit mijn optiek begrijpelijk zijn, maar vanwege de gevoeligheid van het onderwerp niet passen.

Daarop vroeg de politica mij een online petitie ten behoeve van ‘basisinkomen’ te tekenen en ik heb afgewezen met onderstaande tekst als uitleg:
‘Basisinkomen’ zoals het nu ligt, past niet in hetgeen ik breng.

Ik kan en wil dan ook niet in gaan op je verzoek ‘basisinkomen’ zoals het er nu ligt, verder te brengen: dat is mij vragen mijn ziel te verkopen en dat doe ik niet zoals je zult begrijpen.

Het als vrouw niet geaccepteerd worden om hetgeen je brengt en daarin dan concessies doen, zie ik juist als één van de oorzaken waardoor vrouwen in ‘ongelijkwaardigheid’ blijven hangen. En dan doel ik niet per se op vrouwen als in de vrouw. Ik doel op het vrouwelijke: nog steeds… en steeds weer opnieuw wordt de vrouwelijke kracht weggesneden. Door zowel vrouwen als mannen. En ik zie het ‘de nieuwe politiek’ ook weer doen. Heel jammer. En een gemiste kans.

Ikzelf heb mij ook ten diepste moeten/willen vrijmaken uit een dogmatische omgeving en ik zie dé transformatie niet komen uit degenen die het als talent zien om in de huidige structuren en systemen hun weg te vinden.

Nogmaals mij vragen iets te doen wat tegen mijn waarnemingen indruist, verbaast me en dat ga ik dan ook niet doen. Ik blijf de boodschap vanuit essentie brengen. Ik ben geen politicus.

Ik heb deze politica gevraagd of ze in de Levenscirkel staat, maar op die vraag kreeg ik geen concreet antwoord, behalve dat ze zei dat ik niet weten kon of ze in de Levenscirkel staat. En dat klopt natuurlijk. Ik kan dat niet weten en ze heeft de vraag onbeantwoord gelaten.

 

Vanuit vrij en onbelast(end) samenleven, brengen wij de nieuwe keuze om vanuit levenstoegang samen te leven: levenstoegang in gedeelde staat te laten. En dat kan NU al: eenieder kan in de Levenscirkel staan, globaal. Wij laten geen energie stromen naar de huidige belast(end)e (geld)systemen en structuren. Wij hebben deze verlaten. De huidige belast(end)e (geld)systemen en structuren zijn niet van binnenuit te transformeren: er is geen geleidelijkheid . Ja er is een innerlijk proces dat je gáát nadát je vanuit je innerlijk de keuze gemaakt hebt om levenstoegang in gedeelde staat te laten. Nadát je de keuze gemaakt hebt, sta je open om jezelf te laten (aan)raken en je levenskeuzes te bekijken vanuit vrij en onbelast(end) samenleven, vanuit de bron. En dan ben je dus los van de ‘oude’ systemen en structuren. Daar waar er noodzaak is om de ‘oude’ systemen en structuren te gebruiken, doe je dat vanzelfsprekend, maar meer en meer laat je los.

 

Transitiefase

Vanuit vrij en onbelast(end) samen leven hebben we de transitiefase benoemd en uitgeschreven. Belastingen zijn absoluut onnodig. Het elkaar bieden van een maandelijks x-bedrag onvoorwaardelijk, waarmee we fysiek in leven kunnen zijn, kost niks en kan in één dag gerealiseerd zijn (met The One Programming rule).

Vanuit vrije onvoorwaardelijke levenstoegang stroomt het leven vrij en onbelast(end). NIet vanuit een ‘basisinkomen’, want de belastingen lossen niet op. Daarnaast zie ik bijna niemand die vóór een ‘basisinkomen’ is in de Levenscirkel staan. Hoe kan dat? Hoe kan het dat iemand die vóór basisinkomen is niet toont levenstoegang in gedeelde staat te willen laten en daar in het NU naar te handelen?

De filmpjes en teksten die over ‘basisinkomen’ gaan, kunnen dus meer vanuit de diepte komen: vanuit vrije onvoorwaardelijke levenstoegang. In dergelijke filmpjes wordt de boodschap vanuit vrije onvoorwaardelijke levenstoegang gecommuniceerd en verder gebracht: vrij en onbelast(end) samen leven kan in één dag geregeld zijn. En het kost niks.

Als gevolg van vrije onvoorwaardelijke levenstoegang valt er heel veel om.

Het maandelijks bedrag dat nodig is om fysiek te bestaan, kan gewoon voor eenieder gecreëerd worden. Wat niets kost. Het verhogen van belastingen is pure nonsens en ook al lang doorgeprikt. Zie ook het stuk betreffende het programma van de VPRO – Tegenlicht over belastingen.

De mens zelf is de tegenwaarde van het maandelijks bedrag dat voor eenieder gecreëerd wordt. Vanuit Equi wordt maandelijks Equi 750,00 gecreëerd als we daar voor kiezen. Een dergelijke creatie kan ook door banken plaatsvinden in euro. En dat kost dus niets: behalve dan één programmeerregel.

En wat het kost, is: de keuze om vanuit gedeelde levenstoegang te leven!! Die keuze moeten wij met elkaar, en ieder in eigen leven, willen maken: gewoon levenstoegang in gedeelde staat laten. Van daaruit samen leven. En hiervoor pleiten bij je volksvertegenwoordigers! Vrij en onbelast(end) samen leven is AL jaren mogelijk. Al het andere is afleiding.

 

Politiek kenmerkt zich door het aansturen van anderen

Als mensen zichzelf nog niet kunnen aansturen, leiden… (wat door politiek zo gemaakt is, want mensen zijn ten diepste vanuit hun natuur niet afhankelijk) dan hebben ze nog een weg te gaan. Voor mij is het niet zo dat om die reden politiek nu moet blijven bestaan. Nee, juist niet. Ik heb geen behoefte aan overheden en politici die (met mijn belastinggeld) volkeren uitroeien en landen leegroven (VPRO – Tegenlicht) vanuit macht.

Vanuit vrije onvoorwaardelijke levenstoegang is de behoefte aan politiek en dus externe aansturing, aansturing van buiten jezelf, sowieso niet meer aanwezig. Mensen die andere mensen aansturen, kunnen het niet ZELF. Ik kan het prima zelf. En als iemand het nog niet zelf kan, is er meer dan voldoende beschikbaar om het te leren.

 

Bestaansrecht van politiek zou ook het zorgen voor ‘hulpbehoevenden’ zijn

Ja, lees en voel dit argument er nog maar eens op na. Vanuit vrij en onbelast(end) samen leven, zijn alle dualiteiten opgelost en bestaan er niet langer ‘hulpbehoevenden’ en ‘weldoeners’. Tja politiek als ‘weldoener’ lost dus helemaal op. Dus ook mensen die heel veel zorg nodig hebben… én kinderen die bijvoorbeeld nogal ziek zijn… en handicaps hebben, leven vanuit vrije onvoorwaardelijke levenstoegang. ‘Zorg nodig hebben’ is geen issue vanuit levenstoegang. Ook het bedrag dat aan zorg nodig is, kan gewoon gecreëerd worden. En dat kan AL. Daar hebben we geen politiek voor nodig. Degenen die zorg nodig hebben, hebben ook een directe omgeving. Het gaat allemaal om hoe we samen leven met elkaar: iets willen mét elkaar en niet iets willen ván de ander. Niemand valt dus buiten de boot of wordt keihard met tekorten geconfronteerd vanuit levenstoegang. Dat is juist wat nu plaatsvindt… juist in de werkelijkheid van NU lopen velen velen keihard tegen muren op.

Levenstoegang is voor eenieder beschikbaar. Wereldwijd! Pas dan leven we sámen vanuit vrije onvoorwaardelijke levenstoegang. Sámen leven waarbij we levenstoegang in gedeelde staat laten.

Dus nee, vanuit vrije onvoorwaardelijke levenstoegang komt helemaal niemand in het gedrang.

Ook geplaatst op Why Not Me? Een website van Henk Mutsaers